« Δέσποτα , Κύριέ του οὐρανοῦ καὶ τῆς γὴς , Βασιλεῦ τῶν
αἰώνων , εὐδόκησε νὰ ἀνοιχθεῖ καὶ γιὰ μένα ἡ θύρα τῆς μετανοίας , ὥστε μὲ πόνο
καρδιᾶς νὰ προσεύχομαι σ’ Ἐσένα τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεὸ , τὸν πατέρα τοῦ Κυρίου ἠμῶν
Ἰησοῦ Χριστοῦ , τὸ φῶς τοῦ κόσμου . Δέξου , Πολυεύσπλαχνε , τὴ δέησή μου . Μὴ τὴν
ἀπορρίψης .
Συγχώρησε κάθε κακὸ ποῦ ἔκανα νικημένος ἀπὸ τὴν
προαίρεσή μου . Ζητῶ ἀνάπαυσι καὶ δὲν τὴ βρίσκω , γιατί ἡ συνείδησης μὲ ἐλέγχει
. Προσδοκῶ εἰρήνη , ἀλλὰ εἰρήνη δὲν ἔχω ἐξ αἰτίας τοῦ πλήθους τῶν ἀνομιῶν μου .
Ἄκουσε , Κύριε , μιὰ καρδιὰ ποῦ Σὲ ἐπικαλεῖται . Μὴ
βλέπεις τὰ κακά μου ἔργα .
Ἐπίβλεψε στὴν ἀσθένεια τῆς ψυχῆς μου καὶ σπεῦσε νὰ μὲ
θεραπεύσεις ἀπὸ τὰ βαριά μου τραύματα .
Δῶσε μου καιρὸ μετανοίας μὲ τὸ ἔλεος τῆς φιλανθρωπίας
Σου .
Ἐλευθέρωσε μὲ ἀπὸ τὰ πάθη . Μὴ μὲ κρίνεις σύμφωνα μὲ τὴ
δικαιοσύνη Σου . Μὴ μοῦ ἀνταποδώσεις κατὰ τὰ ἔργα μου , γιὰ νὰ μὴ χαθῶ ἐντελῶς
.
Εἰσάκουσε μὲ Κύριε , γιατί βρίσκομαι σὲ ἀπόγνωση . Ἀφοῦ
ἔχασα κάθε ἐλπίδα καὶ
σκέψη γιὰ τὴ διόρθωσή μου , προσπίπτω στοὺς οἰκτιρμούς
Σου . Ἐλέησε μὲ τὸν
ξεπεσμένο καὶ κατακριτο γιὰ τὶς ἁμαρτίες μου . Λυπήσου
μὲ , Δέσποτα , γιατί
συνέχομαι ἀπὸ πλῆθος ἀνομιῶν καὶ μοιάζω ἁλυσοδεμένος
μ΄ αὐτὲς . Ἐσὺ μόνο
γνωρίζεις νὰ ἐλευθερώνεις καὶ νὰ θεραπεύεις .
Γι’ αὐτὸ σὲ ὅλες τὶς φοβερές μου ἀρρώστιες ἐπικαλοῦμαι
μόνο Ἐσένα , τὸν ἰατρὸ
τῶν ἀσθενούντων , τὸν ὁδηγὸ τῶν πλανωμένων , τὸ φῶς τῶν
ἐσκοτισμένων , τὸν
ἐλευθερωτὴ τῶν αἰχμαλώτων . Ἐπικαλοῦμαι Ἐσένα , ποῦ
πάντοτε μακροθυμεῖς καὶ
συγκρατεῖς τὴν ὀργή Σου καὶ δίνεις στοὺς ἁμαρτωλοὺς
καιρὸ μετανοίας .
Καταύγασε , Δέσποτα , μὲ τὸ φῶς τοῦ προσώπου Σου ἐμένα
τὸν ἁμαρτωλὸ , διότι
εἶσαι ταχὺς στὸ νὰ ἐλεεῖς καὶ βραδὺς στὸ νὰ τιμωρεῖς .
Ἐσὺ ὁ εὔσπλαχνος ἅπλωσε
τὸ χέρι Σου καὶ ἀνόρθωσε μὲ ἀπὸ τὴν τάφρο τῶν ἀνομιῶν
μου . Ἐσὺ δὲν
εὐχαριστεῖσαι στὴν ἀπώλεια τοῦ ἁμαρτωλοῦ οὔτε ἀποστρέφεις
τὸ πρόσωπό Σου
ἀπὸ τὸν προσευχόμενο σ’ Ἐσένα μὲ δάκρυα .
Ἄκουσε , Κύριε , τὴ φωνὴ τοῦ δούλου Σου ποῦ Σὲ ἐπικαλεῖται
καὶ φανέρωσε τὸ
φῶς Σου σ’ ἐμένα τὸν στερημένο τὸ φῶς . Δώρισέ μου τὴ
χάρη Σου , γιατί ἐγὼ δὲν
ἔχω ἄλλη ἐλπίδα καὶ ἐλπίζω πάντοτε μόνο στὴ δική Σου
βοήθεια καὶ δύναμη .
΄΄Στρέψον , Κύριε , τὸν κοπετόν μου εἰς χαρὰν ἐμοὶ ,
διαρρηξον τὸν σάκκον μου καὶ
περιζωσὸν μὲ εὐφροσύνην ΄΄ ( πρβλ. Ψάλμ. κθ’ 12 ) . Εὐδόκησε
, ὥστε νὰ καταπαύσω
ἀπὸ τὰ ἑσπερινά μου ἔργα καὶ νὰ βρῶ ὀρθρινὴ ἀνάπαυσι ὅπως
οἱ ἐκλεκτοί Σου ,
Κύριε , ἀπὸ τοὺς ὁποίους ΄΄ ἀπέδρα ὀδύνη , λύπη καὶ
στεναγμὸς ΄΄. Κᾶνε νὰ ἀνοιχθεῖ
γιὰ μένα ἡ θύρα τῆς βασιλείας Σου , ὥστε νὰ εἰσέλθω καὶ
νὰ συγκαταριθμηθῶ μὲ
τοὺς εὐφραινομένους ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ προσώπου Σου καὶ νὰ
κληρονομήσω τὴν
αἰώνια ζωὴ »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου