ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ.

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ.

Μέσα από τις πολλές αιρέσεις που προβάλλονται έντονα στην Ελλάδα είναι και η αίρεση των Πεντηκοστιανών. Αυτή φέρει την ονομασία από την «Πεντηκοστή», που κατέβηκε το Πνεύμα το Άγιο με μορφή πύρινων γλωσσών στους Αγίους Αποστόλους (Πραξ. 2, 1). Δέχονται ότι φέρουν όλες τις εκδηλώσεις εκείνες μέσα στις συγκεντρώσεις τους με τα οράματα, τις γλωσσολαλιές, τις πολλές εκστάσεις, στα ακούσματα διάφορων φωνών, τις προφητείες κ.α. Όλα αυτά και πολλά άλλα περίεργα φαινόμενα που συμβαίνουν θεωρούν ότι προέρχονται από το Πνεύμα το Άγιο. Το κεντρικό φαινόμενό τους είναι οι εκστάσεις που τις θεωρούν ως Βάπτισμα από το Άγιον Πνεύμα.

Η γέννηση της αίρεσης αυτής προέρχεται από την εποχή του Λουθήρου που ονομάσθηκαν «κινήσεις αγιότητες» με διάφορους αρχηγούς σε κάθε εποχή. Αποκτά μεγάλη δράση και οργάνωση στις αρχές του αιώνα μας στην Ευρώπη και την Αμερική. Επεκτείνεται στο Μεξικό, Παναμά, Χιλή, Ιαμαϊκή, και σε άλλες χώρες του κόσμου. Φέρουν διάφορα ονόματα, όπως η «Συνάθροιση της εκκλησίας του Θεού του Όρους», « Εκκλησία του Ιησού», «Βιβλική εκκλησία του Θεού», «Προοδευτική Κίνηση του σχολείου της Βίβλου», « Ηνωμένη Πεντηκοστιανή εκκλησία», «Πεντηκοστιανή Εκκλησία του Γολγοθά», «ενσωματωμένη εκκλησία του πλήρους Ευαγγελίου», « Ελεύθερη εκκλησία του Θεού στο Χριστό», « Άγιος Ναός», «Οίκος Προσευχής», «Πεντηκοστιανή Σκηνή», « Αποστολική Εκκλησία του Ιησού Χριστού», και πολλές άλλες ονομασίες.

Τα χαρακτηριστικά των Πεντηκοστιανών είναι :

Η γλωσσολαλιά.

Η ερμηνείες αυτής.

Eκστάσεις.

προφητείες.

Θεραπείες.

Άναρθρες κραυγές χωρίς νόημα.

Δίνουν δική τους ερμηνεία της Αγίας Γραφής. Eχουν χιλιαστικές ιδέες για τα τέλη του κόσμου. Εξηγούν την Άγία Γραφή κατά γράμμα. Δέχονται, όπως όλοι οι προτεστάντες ότι δικαιώνεται μετά θάνατο ο άνθρωπος μόνο με την πίστη (Λουθηριανή άποψη). Στην Ελλάδα εμφανίσθηκαν από το 1955.

Πιστεύουν ότι έχουν δεχθεί την προσωπική Πεντηκοστή και έχουν λάβει το «Χάρισμα του Αγίου Πνεύματος» και είναι ιδιo με το των Αποστόλων. θεωρούν ότι είναι η μόνη γνήσια εκκλησία που έχει σκοπό να ενώσει όλες τις εκκλησίες του κόσμου. Δέχονται την χιλιετή Βασιλεία του Χριστού στη γη (Χιλιαστική άποψη), κατά την οποία είναι η μοναδική πραγματική Εκκλησία (Πεντηκοστιανική) που θα ανυψωθεί στον ουρανό πριν τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου στη γη. Δεν πιστεύουν στη μεσιτεία της Παναγίας και των Αγίων. Δεν τιμούν τις άγιες εικόνες. Δεν δέχονται την επίγεια εκκλησία με το ιερατείο. Δεν δέχονται όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας (εκτός του Βαπτίσματος και της Θείας ευχαριστίας με το δικό τους τρόπο).
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΩΝ ΤΟΥΣ

Στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται «και ώφθησαν αυτοίς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ωσεί πυρός, εκάθισε τε εφ ένα έκαστον αυτών, και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρξαντο λαλείν ετέραις γλώσσαις καθώς το Πνεύμα εδίδου αυτοίς αποφθέγγεσθαι. Ήσαν δε εν Ιερουσαλήμ κατοικούντες Ιουδαίοι, άνδρες ευλαβείς από παντός έθνους των υπό τον ουρανόν, γενομένης δε της φωνής ταύτης συνήλθε το πλήθος και συνεχύθη, ότι ήκουον εις έκαστος τη ιδία διαλέκτω λαλούντων αυτών. εξίσταντο δε πάντες και εθαύμαζον λέγοντες προς αλλήλους· ουκ ιδού πάντες οι λαλούντες Γαλιλαίοι; και πως ημείς ακούομεν έκαστον τη ιδία διαλέκτω ημών εν η εγεννήθημεν, Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίται, και οι κατοικούντες την Μεσοποτομίαν, Ιουδαίαν τε και Καππαδοκίαν, Πόντον και την Ασίαν, Φρυγίαν τε και Κυρήνην, και οι επιδημουντες Ρωμαίοι, Ιουδαίοι τε και προσήλυτοι, Κρήτες και Άραβες, ακούομεν λαλούντων αυτών ταις ημετέραις γλώσσαις τα μεγαλεία του Θεού;» (Πραξ. 2, 3-11). Το φαινόμενο της γλωσσολαλιάς είναι αποτέλεσμα της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος, όπου ομιλούσαν σε διάφορες γλώσσες για να καταλαβαίνουν οι ακροατές το λόγο του Θεού που κήρυτταν αυτοί. Ο Απόστολος Παύλος γράφει: «ο γαρ λαλών γλώσση ουκ ανθρώποις λαλεί, αλλά τω Θεώ,... Ο λαλών γλώσση εαυτόν οικοδομεί, ιδέ προφητεύων εκκλησίαν οικοδομεί.» (Α Κορ. κεφ. 14, 1). και αλλού στην Καινή Διαθήκη αναφέρονται για γλωσσολαλιές χριστιανών (πρ. 10, 44-46, Πρ. 19, 56, Α Κορ. 12, 28-13, 1, Πρ. 2, 3-11). Το φαινόμενο αυτό των πυρίνων γλωσσών έγινε μια και μοναδική φορά (Πρ. 2, 311) και θεωρείται ως Γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας. Αυτοί που έλαβον αυτό, έγινε για να μεγαλύνουν το Άγιον όνομα του Θεού και να κηρύξουν το Ευαγγέλιον σ’ όλον τον κόσμο με τις διαφορετικές γλώσσες. Δεν θεωρεί ο Απόστολος Παύλος μεγάλο χάρισμα αυτό αλλά της προφητείας (Α Κορ. 14, 15) διότι και στην εποχή του είχαν δημιουργηθεί με τέτοια φαινόμενα μέσα στην Εκκλησία που προξένησαν ανησυχίες στους κόλπους της. Μέσα στην ιστορία της Εκκλησίας δεν έχουμε ανάλογο φαινόμενο με την ημέρα της Πεντηκοστής και θεωρείται το μοναδικό μέχρι σήμερα. Υπάρχει η έκσταση ως αποκάλυψη του Θεού για προφητείες από αγίους αλλά όχι το φαινόμενο της γλωσσολαλιάς της Πεντηκοστής. Η Θεία χάρις ενεργοποιείται προς ωφέλεια του πιστού και του πληρώματος της εκκλησίας. δεν προβάλλεται αλλά κρυφά δίνεται στους ταπεινούς και καθαρούς στο Θεό. Δεν διαλαλείται όπως συμβαίνει με τους Πεντηκοστιανούς μέσα σε αίθουσες με εκστάσεις και άναρθρες κραυγές χωρίς σημασία. Οι Πεντηκοστιανοί μέσα στις εκστάσεις τους θεωρούν να ομιλούν διάφορες γλώσσες με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Άραγε τη στιγμή της εκστάσεως είναι ενέργεια του Θεού η άλλης αόρατης δύναμης; Αν και πάλι το πιστεύουν ότι όλοι τους πέφτουν σε τέτοιες καταστάσεις, τότε έρχονται σε αντίθεση με τους λόγους του Αποστόλου Παύλου «μη πάντες γλώσσες λάλους» (Α Κορ. 12, 30). Αν εξετάσουμε τα συχνά φαινόμενα της εκστάσεως των Πεντηκοστιανών δημιουργούν πολλές απορίες για την δημιουργία αυτών, αν είναι όντως φυσικά η τεχνητά. Την εποχή των αρχαίων Ελλήνων αναφέρονται τέτοια γεγονότα με τους χρησμούς της Πυθίας. Η Πυθία με την έκστασή της ομιλούσε διάφορες γλώσσες με ασυνάρτητα λόγια για προφητείες που είχαν ανάγκη ερμηνείας. Οι εκστάσεις δεν παραλείπονται μέσα στην εκκλησία αλλά χρειάζεται μεγάλη προσοχή για εκείνον που την δέχεται εάν είναι εκ Θεού η εκ του πονηρού. Εύκολα δαιμονίζεται και γίνεται σκλάβος σκοτεινών δυνάμεων. δεν έχουν παραλειφθεί φαινόμενα εκστασιασμού ανθρώπων που δαιμονίσθηκαν και χρειάσθηκε να έρθει ιερέας για να κάνει εξορκισμούς. Διότι η έκχυση του Αγίου Πνεύματος δεν είναι ένα σύνηθες φαινόμενο αλλά φανερώνεται στην αγιότητα του βίου του πιστού χριστιανού. Μέσα στη ζωή των αγίων έχουμε εκστάσεις που είναι αποτέλεσμα θεώσεως αυτών με σκοπό την ωφέλεια αυτών και των άλλων για την σωτηρία των ψυχών των. Έτσι αυτό που δέχονται οι Πεντηκοστιανοί δεν είναι ενέργεια του Παναγίου Πνεύματος αλλά αποτέλεσμα της θρησκευτικής εντάσεώς των με διαφόρους τρόπους ξένους προς την αυθεντική αποστολική παράδοση και την Πατερική θεολογία των οικουμενικών συνόδων.