Πνευματικά και Υλικά Χριστούγεννα.

Πνευματικά και Υλικά Χριστούγεννα.

Δεκέμβριος 2014 – Λίγες μέρες πριν τη γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αλήθεια τι πραγματικά σημαίνουν τα Χριστούγεννα; Σύμφωνα με το τυπικό της Ορθόδοξης Εκκλησίας πραγματοποιούνται σε καθημερινή βάση Θείες Λειτουργίες (το ονομαζόμενο Σαρανταλείτουργο). Είναι μια περίοδος νηστείας όπως αυτή του Μωϋσή στην έρημο, ο οποίος νήστεψε σαράντα ημέρες πριν αποτυπώσει σε λίθινες πλάκες τις δέκα εντολές που του δόθηκαν από τον Θεό. Ξεκινάει από τις 15 Νοεμβρίου και τελειώνει στις 24 Δεκεμβρίου.

Κατά το διάστημα αυτό νηστεύετε το κρέας και τα γαλακτοκομικά ενώ το ψάρι καταλύεται τα Σαββατοκύριακα (μετά τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου και μέχρι τις 12 Δεκεμβρίου). Αποτελεί μια πνευματική «παλαίστρα», όπου ο κάθε χριστιανός δίνει την προσωπική του μάχη με τις αδυναμίες και τα ελαττώματά του (με την βοήθεια και καθοδήγηση πάντα του πνευματικού του πατρός), προκειμένου να φθάσει στο σημείο να εξαγνίσει την καρδιά, την ψυχή και την διάνοιά του, για να δεχθεί με ευλάβεια την γέννηση του Ιησού Χριστού μέσα του. Να αισθανθεί την πληρότητα και την ελευθερία, του να ζει έχοντας τον Χριστό στην καρδιά του και γενικότερα στην ζωή του. Αυτό αποτελεί και το βαθύτερο νόημα της περιόδου αυτής για κάθε άνθρωπο, ο οποίος φέρει το χρίσμα του Ορθοδόξου χριστιανού.

Στην εποχή μας, πώς τελικά βιώνουμε τα Χριστούγεννα; Μήπως με την αγωνία και το άγχος ότι δεν θα μας φθάσει ο χρόνος ή τα χρήματα να αγοράσουμε εκείνο το στολίδι, εκείνο το φόρεμα, εκείνο το κοστούμι, ή ότι δεν θα καταφέρουμε να κλείσουμε τραπέζι σε εκείνο το νυχτερινό κέντρο ή εστιατόριο; Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, μας βομβαρδίζουν καθημερινά με διαφημίσεις και προγράμματα, για να μας «βάλουν» στο κλίμα των εορτών. Στολίζουμε την πόλη μας, τα μαγαζιά μας, τα σπίτια μας, τον εαυτό μας. Κλείνουμε διακοπές σε ακριβά ξενοδοχεία ή σαλέ, ξεχνώντας πως ο Ιησούς ήρθε στον κόσμο απλά και ταπεινά, μέσα σ’ ένα στάβλο, περιτριγυρισμένος από ζώα για να τον κρατούν ζεστό. Γεμίζουμε τα παιδιά μας με δώρα, τα οποία βαριούνται μετά από λίγο, όταν το μόνο δώρο το οποίο πραγματικά έχουν ανάγκη, είναι αυτό που προσφέρεται δωρεάν και καθημερινά σε κάθε Ιερό Ναό σ’ όλη την Ελλάδα, την Θεία Μετάληψη, την ένωση με τον Θεάνθρωπο.

Ο πραγματικός χριστιανός νιώθει ελεύθερος από τις παραπάνω αγωνίες. Σαφώς θα ντυθεί εξωτερικά με ευπρεπή ρούχα. Σαφώς θα στολίσει το σπίτι του. Σαφώς θα ζήσει ζεστές οικογενειακές στιγμές. Σαφώς, αν έχει την δυνατότητα, θα αγοράσει δώρα και γλυκά, αλλά όλα αυτά με μέτρο και απλότητα, για να μπορέσει να τα χαρεί πραγματικά και όχι να γίνει δούλος αυτών.

Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι ο λαός μας έχει δημιουργήσει υπέροχες παραδόσεις, βιώνοντας απλά και χαρούμενα την γιορτή αυτή. Αξίζει πραγματικά να αναφερθούμε σε ελάχιστες από αυτές: όπως το χριστόψωμο, το οποίο ετοιμάζουν οι νοικοκυρές για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, στολισμένο με ένα σταυρό από ζύμη και με σχέδια από λουλούδια, πουλιά και διάφορους καρπούς. Επίσης τα πατροπαράδοτα κάλαντα, όπου την παραμονή των Χριστουγέννων τα παιδιά, κρατώντας το τριγωνάκι (το οποίο συμβολίζει την Αγία Τριάδα) γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας και αναγγέλλοντας τη γέννηση του μικρού Χριστού.

Μοιάζουν με τους αγγέλους και τους αρχαγγέλους, που την μεγάλη ώρα της Γέννησης του Θεανθρώπου ψέλνανε τα δικά τους κάλαντα «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία». Οι νοικοκυρές προσφέρουν στους καλαντιστές γλυκά, καραμέλες ή ένα μικρό χαρτζιλίκι.

Ένα άλλο έθιμο είναι το στόλισμα των σπιτιών. Σε πολλά μέρη της χώρας, στολίζουν χριστουγεννιάτικο δέντρο, όπου το κάθε στολίδι αντιπροσωπεύει μια ευχή για κάθε τι καλό (υγεία, ομόνοια, ευτυχία, ειρήνη κ.α.). Σε άλλα μέρη πάλι στολίζουν ένα κλαδί ελιάς, τοποθετώντας επάνω του χρυσωμένα πορτοκάλια, καρύδια και διάφορα παιχνίδια, ή στολίζουν ξύλινα καραβάκια.

Όμως, πέρα και πάνω από όλα, ο κάθε πιστός οφείλει να στολίσει και να ζεστάνει την καρδιά του με αγάπη, η οποία επιτυγχάνεται μόνο, βιώνοντας πνευματικά την περίοδο αυτή.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους. Είθε να καταφέρουμε όλοι να κάνουμε χώρο στις καρδιές μας, για να υποδεχθούμε και να δεχθούμε το Θείο Βρέφος μέσα μας.